bona fèstas a totes!

vaquí un operà gostós e dançaire: la Traviata de Verdi, lo còr dels Bomians; d'escotar e de tastar ...virtualament...!

la dança de las mila mans Guanyin

lo meravilhós es que aquelas 21 joves son sordas e mudas!!!
obesisson als senhals dels entrenaïres plaçats als quatre caires del platèu...video grabada a Pekin pendent lo festenal de Prima

un pauc mai sus Vilafranca de Panat...

La torre de Pèirabruna qu'es sus la comuna d'Alrança, un vilatge vesin. I a una legenda que conta que d'aquí a Vilafranca i a un tunèl curat ont èra enterrat autres còps un vedèl d'aur...L'ai cercat...l'ai  pas trobat...e se l'ai trobat o vos dirai pas!!!

la paret del barratge e lo lac vist d'avion: se vei que lo vilatge es al pè de la paret...sul costat drech son d'ostals d'estiu, de residéncias segondárias.

una de las centralas lachièras (de l'entrepresa Papillon; es pas la Societat!!!) ont es amassat lo lach de las fedas del canton per far lo famós fromatge de Rocafòrt. Se fabrica en primièr aicí a Vilafranca puèi se'n va en camions per s'acabar, "s'afinar" pendent qualques meses dins las baumas del vilatge conegut que pòrta son nom; las baumas son cavadas dins la "montanha" que domina lo vilatge que s'apèla lo Combalon. N'i a que dison qu'aquel fromatge es mosit, poirit...A cadun son gost que gostes e colors se discuton pas! Bon apetís!

los monins dançaires

Se l'utís qu'ai mes vòl plan s'alucar veiretz dançar los aujòls de l'òme!
Ai escrich "de l'òme", de la femna ...pensi pas!!! Ela es l'avenidor de l'òme (pas lo passat), coma o canta tan plan lo J. Ferrat!!!
Sabi pas s'avètz ausit la darrièra cançon de P. Perret : la femna grasilhada...A ieu m'agrada belcòp ; a pas la fòrça de "Lili" me sembla mas ditz plan çò que vòl dire...
Filhas joves, pensatz a vos parar de tot çò (e totes los) que vos vòl dòler; e vos, los dròlles, pensatz que se las filhas valon pas mai que vos, valon pas mens. Sèm totes dins la meteissa galèra e sus la mar...!!!
Dancem la borréia dels monins!!

Segur que lo coneissètz pas.....

...es un vilatjon pas luènh de Milhau, de Sant Africa, de Requista (Ric Estar), prèp de Durenca, Arvieu (que se Joan-Luc es d'acòrdi vo'n parlarai unautre còp...), Salles-Curan . Ò, es pas lo grand lac de Paralop... mas i se pòt far de batéu, d'esquí...nautic, segur e mai se l'ivern quand l'aiga es plan jalada, s'i pòt far de patinatge...al bòrd e amb precaucion ...per pas tombar dins una aiga plan freja! Lo mond aiman de s'i banhar e se los banhs vos agradan pas, podètz totjorn vistalhar lo canton e sas riquesas arquitecturalas: avèm de dolmens...o anar cercar de campairòls o d'amoras...Lo vilatge a pas gaire de curiosetats mas a una particularitat: possedís pas cap de glèisa: e òc!! cal montar a un vilatge a un quilomèstre que s'apèla La Besse...Autres còps i aviá un fum de "capèlas"...aquò's èran los cafés; ara n'i a pas gaire pus que tres o quatre. L'estiu se debana una fèsta granda pel 14 de julhet: la fèsta del lac amb de grops de musicaires coneguts ( per ieu, pas tròp...ai ja dich qu'èri una vièlha!!!). Es pas plan original coma nom mas amb lo "cuol de boc" los joves i venon e son nombroses; lendeman , a ras del mieu ostal, trobam una molonada de causas que totas las pòdi pas escriure (es pas per qué sabi pas o dire!!!).
Me sembla que vos ai pas dich cossí s'apèla aquel canton de Leveson, ai oblidat de vos donar lo nom de mon pichon païs qu'après Rodés ocupa mon còr e mon esperit quand me fatiga pas per trabalhar l'òrt e far butar los patanons, l'ensalada...., sonhar los agrassons, fragostièrs e majofièrs. Vos pòdi dire que la tèrra es bassa e coma ajustava ma grand: lo cèl es naut doncas i a pas que la taula qu'es al nivel.. E fin finala aviá plan rason!
S'aquò vos ditz de me venir ajudar a quitar l'èrba e binar e semenar o tornar plantar o simplament me venir far un pichon bonjorn......... sètz convidatz a Vilafranca de PANAT.

Estivada de Rodés...

..... es una fèsta granda e conviviala: musica, cinemà, literatura, gastronomia...Se debana sul Fieral e dins lo pargue public e dins mantun luòcs de la vila, en julhet. Vaquí qualques imatges d'aqueste estiu amb nòstra Mari-Joana, Eric Fraj que cantava Bodon (perdon los que n'an un confle!!!), lo Padena qu'es Robèrt Martí e la filha del Joan Bodon...las fotòs en negre son pas de fotòs ratadas!!! Non! i a lo son e se podètz escotar (amb un sistema que coneissi pas.....)serà plan!!! mas es cort!!

Francés Fabié

un pauc de geografia per saupre ont a viscut sa jovença lo pichon Francés: al molin de Ropeirac que se vei la fotò sus la mapa. Dins aquel molin i aviá una cata negra que dormissiá pas que d'un uèlh per susvelhar las mirgas que volián manjar los grans de blat

passejada en Luberon

Vaquí una fotò d'una placa plaçada còsta de la Font de Vauclusa: la figuièra s'abeura un còp per an e aquò li sufís: o a dich lo grand Mistral dins Mirèio...La dediqui a totes los amoroses de la filha bèla.....
Es un païs plan polit e agradiu: s'i son costejats fòrça bèls personatges: escrivans, pintors... e s'amerita de vesitar pel païsatges, pels sovenirs, per la gastronomia (fruchas confidas, fresas, cerièisa..).

poèma al cloquièr per Francés Fabié

Aquel poèta de Durenca (Avairon) a escrich (en francés...!) un cant a la glòria d'aquel monument O clocher de Rodez, qu'on voit de quinze lieues!
Toi qui, par le ciseau de nos aïeux sculpté,
Au-dessus du sommet où leur foi t'a planté
Jaillis à trois cents pieds dans les régions bleues!
Lo còp que ven ensajarai d'o revirar... se tròbi pas una revirada plan facha per qualque bon escrivan...
La nèu es pas encara venguda mas quand i serà tombada veirètz cossí es polit sustot de nuèch!

Fotos....

<>

Païsatge de Rodés: catedrala e glèisa de Sant Amanç a drecha

A l'ombra d'aquesta glèisa nasquèri e visquèri dusca al moment de daissar lo niu per anar estudiar a la facultat de Tolosa (ò mon païs...) puèi, trabalhar en Corrèsa abans de "montar" a la capitala coma totes los foncionaris... Coma lo cònse de la vila aviá dich que la femna deviá seguir son òme quand nos maridèrem, i me calguèt partir qu'el i èra ja!!! I trobèri de brave mond mas l'enveja de tornar nos prenguèt e nos vaquí dempuèi gaireben 30 ans a far de vai e venir entre Avairon lo terrador nadiu de totes dos e Teyran. Vesètz que fa polit temps a Rodés......Lo còp que ven benlèu serà l'ivern!!!!
A lèu...

Vielhum

de qu'es aquò vielhir? Venir vièlh, es una deca, una necessitat? Quora sèm vièlhs o vièlhas? tant de questions que se pausan lo mond e que demòran sens responsa fins a l'ora darrièra...Vielhir, es aver lo pel blanc o gris quand èra negre coma l'ala d'un gòrp o rossèl coma los blats madurs... Vielhir es s'encrocar cada jorn un pauc mai que l'esquina te dòl d'aver tant viscut e benlèu portat tantas de penas...Vielhir es s'apevar sus un bastòn qu'es la tresena camba que t'aduja a caminar... Vielhir es aver los dets tòrses que pòdes pas pus agantar sonque un veire de vin... Vielhir es s'inquietar per pas res e pas poder ni saber se'n empachar...Vielhir es veire partir vèrs un país pus aimable totes los que t'an facha e te retrobar  sola per menar lo batèu de ta vida ...
Mas vielhir es veire espelir los enfants de tos enfants que son lo senhal que la vida es pus fòrta; es te tornar trobar amb l'òme que partatgèt ta vida e ne començar una novèla;  es apréne un fum de causas novèlas, es conéisser  d'autre mond, descobrir d'autres luòcs, es daissar lo trimadís del trabalh (e mai t'agradèsse) per far quicòm mai; es oblidar lo relòtge e te chautar de las obligacions que te tenián presa, te permetre de dire "al diable!" a los que te venon cercar bregas; es te sentir pus  viva e te dire amb curiosetat: "cossí aquò serà quand serai pas pus aquí? Qué van inventar per cambiar lo mond e lo far melhor?" O veirai pas mas sabi que serà aital e tant que la tèrra virarà i aurà de femnas e d'òmes que vendràn vièlhs amb l'esperit tranquile e l'esper d'èsser joves dins lor cap. La vièlha voliá pas morir que totjorn apreniá...

Errància

Duèi vos vau parlar d'un libre qu'ai legit l'an passat e que m'agradèt fòrça. Es escrich per una filha d'Avairon Anna Regord, qu'estudièt a la facultat de Montpelhièr. Se'n anèt dins lo desèrt, dins la sabla per partejar la vida dels "Nomadas" e nos conta çò qu'a viscut, conegut; son experiencia del lach de las camèlas, las fèstas, lo fuòc, la tempèsta de sabla, las estelas dins la nuèch "a la serena jol cèl embelinaire", la pluèja amb sas gotetas "coma de fadarèlas", lo vent, los  dròlles:" enfants del vent e de la sabla...Liures e pèdescauces...", la menina cèga que es "femna de clarvesença", l'amistat amb los Nomadas de l'èrm..., e acaba per la siá lenga "quista etèrna". La lenga es pas una empacha a l'amistat, a la comunicacion: "las lengas se mesclan, estrangièras de mots, mas parièras de sens, per ligar l'amistat."
Lo capitol primièr e lo darrièr se sonan " Escritura" .Per un libre es normal mas aquela escritura es un lenga en devenir se la legissèm e se nos'n tornam servir!
"Escriure coma òm beu un veirat d'aiga canda quand la set nos escana". "Escriure, e se tracha, a l'ora d'acabar, que la set te demòra." La set de tornar legir e parlar aquela lenga d'Òc qu'es lo veirat d'aiga....

renaissença

Vaqui qu'un jorn, aquò fa un brave brieu, ausiguèri un colèga parlar coma mos parents: en òc. Foguèrem qualques uns que li demandèrem de nos legir quicòm après dinnar. Aquò conservèt un pauc dins mas aurelhas e dins mon còr lo son de l'ostal.
Vaqui qu'un jorn rescontrèri una dòna que me diguèt:"per de què venes pas a la facultat far una licéncia d'occitan, ara que siás retirada?" "E per de què pas", respondèri. Mas me calguèt un an per me confortar dins aquela dralha!
Vaqui que l'an passat començèri de trabalhar la literatura, l'òc medieval e la dialectologia e un molon de tèmas e versions: cal plan conéisser la lenga per la legir e la parlar coma cal....
 E ara ne soi plan contenta: ai descobèrt un fum de causas polidas en lenga e  la riquesa literaria es fabulosa. Malgrat lo temps que passa, ai lo plaser de me tornar trobar amb d'escolans joves quand vau a la facultat puslèu que de cercar tota soleta davant mon ordenador.
Espèri que los joves seràn nombroses per transmetre aquela lenga per çò que ieu me sentissi un pauc colpabla de la pas aver tròp parlada quand èra temps!