Vielhum

de qu'es aquò vielhir? Venir vièlh, es una deca, una necessitat? Quora sèm vièlhs o vièlhas? tant de questions que se pausan lo mond e que demòran sens responsa fins a l'ora darrièra...Vielhir, es aver lo pel blanc o gris quand èra negre coma l'ala d'un gòrp o rossèl coma los blats madurs... Vielhir es s'encrocar cada jorn un pauc mai que l'esquina te dòl d'aver tant viscut e benlèu portat tantas de penas...Vielhir es s'apevar sus un bastòn qu'es la tresena camba que t'aduja a caminar... Vielhir es aver los dets tòrses que pòdes pas pus agantar sonque un veire de vin... Vielhir es s'inquietar per pas res e pas poder ni saber se'n empachar...Vielhir es veire partir vèrs un país pus aimable totes los que t'an facha e te retrobar  sola per menar lo batèu de ta vida ...
Mas vielhir es veire espelir los enfants de tos enfants que son lo senhal que la vida es pus fòrta; es te tornar trobar amb l'òme que partatgèt ta vida e ne començar una novèla;  es apréne un fum de causas novèlas, es conéisser  d'autre mond, descobrir d'autres luòcs, es daissar lo trimadís del trabalh (e mai t'agradèsse) per far quicòm mai; es oblidar lo relòtge e te chautar de las obligacions que te tenián presa, te permetre de dire "al diable!" a los que te venon cercar bregas; es te sentir pus  viva e te dire amb curiosetat: "cossí aquò serà quand serai pas pus aquí? Qué van inventar per cambiar lo mond e lo far melhor?" O veirai pas mas sabi que serà aital e tant que la tèrra virarà i aurà de femnas e d'òmes que vendràn vièlhs amb l'esperit tranquile e l'esper d'èsser joves dins lor cap. La vièlha voliá pas morir que totjorn apreniá...