vos vau contar una istòria que ven de Mexicò.....

Es l'istòria dels dos volcans que barran la val de la ciutat de Mexicò; es una polida legenda tirada de "Leyendas mexicanas" de G. Barlow y W. N. Stivers.

Los nòvis

Al èst de la capitala de  Mexicò, i a dos volcans totjorn  cobèrts de nèu. S’apelan Popocatépetl que a cinq mila mètres de nautor e Ixtaccíhuatl qu’es un pauc mens naut. De temps en quora, “Popo” entra en activitat e se met a fumar, mas “Ixti” demòra suauda. Cal que vos diga que lo nom d'aquel jove vòl dire:  molon de pèira que fuma. Lo mond contan que “Popo” es un guerrièr aztèc que susvelha lo sòm de son aimada“Ixti”.

Quand i a de tèrratremols, los mexicans dison qu'es pr'amor que “Popo” se plora per sa nòvia.

Un còp èra, mantun sègle fa, i aviá un emperator aztèc qu’aviá una filha bèla e plan aimabla que se sonava Ixtaccíhuatl, çò que vòl dire: la dama blanca, blanca coma la sal.

Un  jorn, l’emperator recebèt de marridas novèlas: sos ennemics preparavan una ataca contra son païs. Alara l’emperator faguèt venir al palais totes sos guerrièrs, joves e coratjoses e lor diguèt:

“Soi vièlh, pòdi pas pus luchar. Per me remplaçar vos cal nomenar lo guerrièr lo pus valent de nòstra armada azteca. Se el pòt vencer l’ennemic e installar la patz sus nòstra tèrra, li donarai mon tròne e la man de la miá filha.”

Cridèron totes los guerrièrs : “lo guerrièr mai coratjós es “Popo”; es tanben lo pus fòrt. Es el que dèu èsser lo nòstre capitani. Cridèron totes, levat un...

- Va plan. Popocatépetl, siás tu lo cap, diguèt l’emperator. 

Ieu sabi que nòstres dieuses te van ajudar e que seràs victoriós

Mas, demest los guerrièrs, n’iaviá un qu’èra gelós de Popocatépetl. Pensava que lo capitani deviá èsser el e pas “Popo”. Mas diguèt pas res de çò que se pensava.

Degús saviá que la princesa e Popocatépetl èran amoroses. Abans de partir per la guèrra, lo jove anèt al jardin per dire adieu a son aimada princesa.

-Tornarai lèu, mon aimada- li diguèt lo gojat a la princesa. E alara nos maridarèm.

-Òc e tu demoraràs totjorn prèp de ieu: diga-me que serà vertadièr? Respondèt la princesa.

- Òc! As rason. Serai per totjorn a costat de  tu- diguèt lo jove.

Sus aquelas paraulas, Popocatépetl se’n anèt a la guèrra qu’èra longa e crusèla. Mas degús èra tan valent coma lo cap aztèc...

 la seguida al còp que ven: vos caldrà esperar un bocinon per saupre çò que se va passar.....