per cambiar un pauc...

...per se repausar un pauc l'esperit fatigat (pel filme de Don Pedro) e lo còrs cansat... per l'esfòrç vendemiaire,vaquí una galejadas sortidas d'un libre vièlh: Païzans del Roergue editat per J.A.C. a Rodés en ...1945 (èri pas encara nascuda!!!).

Me perdonarètz, filhas, per çò que son un bricon anti-feministas (aquò's pas mon biais de veire!!):

"Filha trotièra e fenestrièra rarament bona menagèira"......!!!!!
"Filhas a maridar misant tropèl à gardar."
[Cara Melania, las fautas son pas meunas!!! Ai copiat sul libre!!!]

E un dicton:
"Plors de femna e pluèja d'estiu, fan pas crane riu."

E vaquí un autre provèrbi que va èsser lèu de sason:

"L'estiu de la Sant Miquèl dura tres jorns ...plan bèl!!!

e per acabar...una istòria:

A l'ostal pels nècis, n'i aviá un qu'escriviá, aval, plan suaudament dins un canton.

Venguèt a passar un susvelhant que s'arrestèt a el per li dire quicòm:

- De qué fas, aquí, mon amic?

-Z'o vesètz ben, escrivi, pardi!

-A! va plan, e ... a qual escrives? a de parents?

-Que non pas!M'escrivi a ieu.

-A! Bogre...e de que metes sus aquela letra?

- Z'o pòdi pas saupre! L'ai pas encara recebuda!

òc, sabi, es un pauc piòta mon istòria..de còps que i a cal ben èsser un briat nèci...! A lèu!!

seguida de las vendémias...

A prepaus per los qu'aurián legit lo 2d mensage e que sauprián pas qual son los raiòls: es un escaisnom un pauc trufaire pels estatjants de las Cevenas e aquel nom lor ven de luènh de quand volián pas se sometre als angleses qu'èran en Aquitània!!!!!!

      es pas polit lo rasim? te dona enveja de lo cruscar!!





"Aqueles rasims lei copaviam amb un podet a l'endrech que lo pecol se nosa. [...]
 Lei portaires, d'un còp d'esquina, se lei quilhavan sus son cap susmontat d'un cabasson.

Se gandissián puèi entre doas rengadas de socas vèrs la carreta desatelada.

Montavan l'escala e zo! Voidavan sa semalada dins la pastièira."

...e clic e clac tot aquò es acabat!!!





Per respondre a un que m'a sonada "gavachona" (se legís, se va reconéisser!!!) li pòdi dire que nautres tanben, los gavaches, n'avèm de vin: "côtes de Millau", Entraigues, le Fel...e lo Saumancés  de Marcilhac que G. e G. Bessière an cantat:
"Per que lo vin d'aquel valon                                     Lo Saumencés a bèla ardor
               garde totjorn                                                              e sa sentor
               son bèl renom                                                             es una flor!
i a pas qu'un plant que nos convenga,                      e qu'es claret dins sa botelha,   
             un plant francés,                                                          son linde sang;
que l'apelam dins nòstra lenga                                   cap de païs ni cap de trelha
            lo Saumencés                                                              n'a de plus franc.

Daissi als autors la responsabilitat de lor opinion e de lor gost...per ieu ...m'en passi!!!!

es lo temps de la vendémia...

...e ai trobat en çò de Joan Jornòt un tèxt que ne parla. Nasquèt en 1925: es plan segur que la vendémia de son epòca a pas res a veire amb la de uèi!!!mas m'agradèt: es plen de poësia e es una fotografia de la realitat del moment.
"D'aquel temps lei vendèmias èran un pauc temps de fèsta. S'entendiá rire e cantar tot au long dau jorn, e nosautrei, lei joves, vivian en plena libertat dins un campèstre sensa limit. Lomond i venian dei quatre vents. Lei raiòus davalavan de sei Cevenas amb de recaptes pèr tres setmanas: sa carnsalada, sei tartifles, sei cèbas e son cachat: de rocafòrt pastat amb d'aigardent. Eran vestits de velós rufe e sentián a estòfa, a vin e a susor. Aqueles òmes qu'èran paures coma Jòb èran gaujós. Mai d'un sabián pas legir mai, après lo sopar, vos cantavan sota las estelas, de cançons lentas e bèlas, de planhs balançats que vos ponhavan lo còr. [...] La nuèch, [...] cadun a sa plaça, òm se recaptèt dins unnlençòl nosat. Ben agolopat dins una cobèrta, nos adormisiam lèu sus la  palha que cracinava. de còps lo Mistral bofava e siblava entre lei pèiras de la paret. [...] Aquela sinfoniá de bruchs nochaus sosteniá nòstrei pantais e nòstre eime s'espandissiá fins ai espacis estelats. [...] L'auba, en serviciala fidèla picava a la pòrta de la palhièra."... de seguir!!!

filme

dimenge passat (en fin!) sèm anats al cinéma!!! èra temps que lo filme que voliái veire èra sortit dempuèi 1 mes!!! e de costuma tardi pas per anar veire un filme d'aquel cineasta....Vaquí una adreças per agachar d'estraches....

http://youtu.be/-xo_q5ddr0Q http://youtu.be/Myj9zG2VIpk http://youtu.be/Mk5JEM1jTt0

Espèri qu'aquò marche...si que non vos caldrà petaçar amb Google!!!
O vos vau tot dire: es un filme de Don Pedro, Pedro Almodóvar el grande!! en fin per ieu!!!
La piel que habito, lo podètz veire al Diago... S'apèva sul libre d'un francés... e òc!! Thierry Jonquet. L'òbra es un policièr que se titola Mygale. Mas pas de crenta: parla pas d'aranhas!! non, mas puslèu del biais de far d'aquelas bèstias. Un medecin se venga d'un jove qu'a violada sa filha: l'embarra dins son ostal ont a montat una clinica privada per  lo transformar en filha e lo prostituir. Ne tomba amorós mas i a un problema: lo jove violaire aviá un amic, un paucval que volguèt cambiar de cara e faguèt "cantar" lo medecin que aviá devinhat son secrèt....
Ai resumit cortetament lo libre, Almodóvar o a interpretat e arrengat a son gost. Antonio Banderas es bèl, polit, supèrb, magnific, esbleugissent...un jòc sòbri e contengut. L'actriz Elena Anaya es magnifica, amb d'uèlhs a te damnar e ai tornat trobar Marisa Paredes, un pauc pus annadida que la color de sos pels m'agradèt pas...A vos de dire..

 Premi de la joinessa: Festival de Cannes 2011 edition n° 64

passejada en Catalunya sud

 Avètz aquí una fotò presa a Castellfollit de la Ròca, un vilatge del comtat de Besalú, penjat sus un rèc al jonhent de dos rius e quilhat sus una ròca...
Es la plaça dels gigants; podèm veire qu'occitan e catalan son doas lengas sòrres coma o avèm trabalhat en lingüistica....

A drecha es una aisina un pauc curiosa que ne sabi pas lo per qué...Per los qu'i veson pas plan, qu'es pas plan aisit de véser...i a escrich:"cabdell de llum, cami de nit, emoció,fred e geleres, pensament,idea". Se qualqu'un a una idèa de çò qu'es soi prenaira d'explicas...

ai vist lo Canigó blanc de nèu: èra lo 23 de febrièr....

Sus la pòrta d'una pastissariá, ai vist al centre la bandièra catalana amb las barras e a esquèrra, la figura de la Moreneta, la vèrja negra de Montserrat, la montanha ressada. A drecha se vei lo sant simbolic catalan: Sant Jòrdi que aterrèt lo dragon.
Aquò son de legendas d'aquel país que benlèu ne parlarem un  autre còp...

Ai pas raportat de pastissons mas una "baiona": es de carnsalada qu'es quicòm que m'agrada mai!!!!e qu'ai crompada al "musèu de l'embotit" a costat...
.

Una istòria anglo-avaironesa......

Lo vilatge de Lapeyre a una carrièra Lord Byron e quand i passèrem la setmana passada aquò me tafurèt e cerquèri sus mon "amic" Google. E trobèri aquò:

http://www.versolslapeyre.fr/vie-culturelle/ouvrages-locaux/49-le-tombeau-de-medora

Dins aquel ligam trobaretz un document que parla de la tomba de la filha de Lord Byron (Georges Gordon, baron de ...) que foguèt enterrada dins aquel vilatge d'Avairon. La tomba es dins la glèisa.  

Lo famós poèta romantic aguèt una aventura amb sa mièja  sòrre (bo! lo marrit jove!!) e nasquèt, en 1814, Elisabeth Medora Leigh. Lo nom de Medora es tirat d'una poësia de lord Byron, lo corsari. Aquel femna se deguèt exilhar en França après una vida un pauc... curiosa, coma la de son paire... S'èra maridada e aguèt un enfant (que moriguèt a Sèta). Se retrobèt a Lapèira ont moriguèt en 1849 a 35 ans...

   Medora                                                                        una vista del vilatge

Podètz far una passejada virtuala dins lo vilatge e tanben anar veire cal èra aquel poèta:

http://www.wikipedia.org/ per exemple que vos donarà aquela fotò..èra polit,  non? qué ne pensatz???!!!!

vos aviái parlat de "la femna grasilhada"...vaquí la videò...escotatz plan!!!

<><><><><><><><><> 

<>Vaquí, filhas, una cançon del Pèire Perret que vos cal escotar amb atencion. Pensi que vos cal mesfisar de la situacion de las femnas que sembla pas tan bona qu'aital. Dins nòtra epòca de crisis de tota mena, se cal pas endormir suls laurièrs obtenguts per las "vièlhas" de la debuta del sègle 20... Dison qu'aquela cançon es censurada; escoti pas tròp la radiò (que trabalhi fòrça l'occitan!!!) mas l'ai pas sovent ausida...La podetz far escotar als joves tanben: son nòstra mitat d'irange dins la vida!!!!

Bonas vacanças a los que ne prenon e a lèu.....